Dat het niet altijd even makkelijk is om een vrouw in India te zijn is bekend. Verhalen over massaverkrachtingen, gedwongen (kinder)prostitutie, gedwongen (kind)huwelijken en kinderarbeid komen regelmatig in het nieuws. Maar je ziet het ook in het dagelijks leven van Indiase meisjes; zo mogen ze geen seks hebben voor het huwelijk, mogen ze de keuken niet in als ze ongesteld zijn en mogen ze geen gebruik maken van het internet. Meisjes mogen niet eens een vriendje hebben, terwijl jongens wél een vriendin mogen hebben.
Lauren Verbrugh
Anisha als Rickshawali. Foto: Rickshawali
Een grote oorzaak van deze problemen is dat onderwerpen als seks en ongesteldheid een taboe zijn in India. Er wordt door de meeste mensen niet over gesproken. Anisha Pooja (Rickshawali) vond dit onacceptabel en besloot erover te gaan vloggen. Dit begon min of meer per ongeluk, in een riksja (zo’n grappige zwart met gele mini-auto op drie wielen) onderweg naar een vriendin: “Ik zat in een riksja met een schattige roze achterkant toen ik selfies aan het maken was. Ik bekeek ze en vond het er erg leuk uitzien. “Waarom heeft niemand hier iets mee gedaan?!”, dacht ik. Daarom begon ik met riksja’s aanhouden en ze naar een afgelegen plek sturen. Daar aangekomen ging de bestuurder even een blokje om en nam ik mijn vlogs op. De bestuurder van een riksja heet een rikshawala, vandaar dat de vlognaam Rickshawali is geworden.”
“Vrouwen worden gezien als candy en makkelijk te krijgen”
Anisha werd geboren in Duitsland, waar ze met de Indiase cultuur werd opgevoed. Na een acteerstudie in Amerika besloot ze om haar Indiase roots te ontdekken en verhuisde ze naar Mumbai, waar ze nu alweer acht jaar woont. “Ik kwam naar Mumbai om in Bollywoodfilms te spelen, Ik ben niet voor niets opgeleid tot acteur. Na een rol in een Punjabi-film (een grote Pakistaanse film), te hebben gespeeld kreeg ik steeds meer twijfels. De audities stonden me tegen, maar het ergste vond ik de mindset tegenover vrouwen in de business. Vrouwen worden gezien als candy en makkelijk te krijgen.” Een Bollywoodfilm bestaat traditioneel uit de mannelijke held, het vrouwelijke slachtoffer dat gered wordt door de held en een foute mannelijke slechterik. “Door vrouwen in zo’n verkeerd licht te zetten in de films en op tv, wordt dat ook in de maatschappij als normaal beschouwd.”
Eigen baas als vlogger
Anisha en Lauren in een riksja
“Toen ik begon met vloggen merkte ik dat ik alles kon doen en zeggen wat ik zelf wilde. Niemand anders bepaalde dat voor mij. In die tijd werd de Indiase YouTube gedomineerd door mannen, er waren nauwelijks tot geen vrouwelijke vloggers. Toen ik een filmpje maakte over ongesteld zijn kreeg ik heel veel positieve reacties. Veel meisjes waren blij dat er eindelijk werd gepraat over een probleem waar zij dagelijks mee te maken hebben. Hierdoor wist ik dat ik door moest gaan.”
Ook vrouwelijke voorwerpen zoals tampons en bh’s komen langs in haar vlogs. “Als je in India een bh in een winkel wilt kopen zal je eerst al ongezien de winkel in moeten komen, waarna je ongemakkelijk wordt aangestaard door de eigenaar van de winkel, wat in 99 van de 100 gevallen een man is. Een man die meteen naar je cupmaat gaat raden. En dan moet je de bh nog in een te klein hokje gaan passen. Ontzettend awkward en ontmoedigend.” Tampons kennen veel mensen niet in India, of Indiërs hebben er een verkeerd beeld van. Zo zou een tampon bijvoorbeeld je maagdenvlies kunnen breken, terwijl het niet geaccepteerd is om seks te hebben voor het huwelijk.
Door over dit soort onderwerpen te praten hoopt Anisha om de taboes te verbreken. “Natuurlijk wil ik dat iedereen mijn video’s bekijkt, maar dat is een verre droom. Ik praat Hindi en Engels in mijn vlogs, dus niet iedereen in India verstaat mij. Ook is er in afgelegen gebieden nog geen of slechte internetverbinding. Dus hoop ik dat andere meiden naast mij ook beginnen met vloggen en zich uitspreken op internet. Samen bereiken wij heel India en veranderen wij het land!”
Deze productie is tot stand gekomen met steun van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten.
